Imię postaci: Idun Sjachtrekis
Rasa postaci: Drakon
Klasa postaci: Wojownik
Płeć: Kobieta
Wiek: 167 lat
Wygląd: Idun ma sercowatą twarz o delikatnych rysach, ale ostrym podbródku i zadartym nosie. Duże, lekko ukośne oczy o kolorze turkusów oraz proste, czekoladowe włosy, ścięte równo ze szczęką odziedziczyła po swojej elfie matce. Jest wysoka i wysportowana jak na drakonkę przystało. Do tego śniade ciało upstrzone jest niezliczoną ilością lśniących, brązowych łusek, pojawiających się to tu, to tam. Idun posiada także parę drobnych, aczkolwiek ostrych rogów, wyrastających znad czoła oraz silny i bardzo ruchliwy ogon. Zazwyczaj ubiera się w wygodnie i dopasowane ciuchy. Od wystawnych sukienek woli ziemiste lub ciemnozielone taspury (spodnie szyte dla dragonów, z krótkim rękawem na ogon) oraz bufiaste koszule z delikatnymi koronkami bądź haftami czy też ciemne, obcisłe golfy. Nosi dopasowane kurty z krótkimi i szerokimi rękawami, ozdobione drobnymi ornamentami oraz niedługie tuniki. Buty muszą być zdecydowanie na płaskiej podeszwie, z miękkiej skóry oraz dopasowane do łydki. Kiedy podróżuje, lubi mieć ze sobą parę starych, sprawdzonych rękawic podbitych stalą, koszulkę kolczą, którą zakłada pod kaftan oraz ciemną pelerynę z głębokim kapturem.
Charakter: Zazwyczaj miła i sympatyczna, jednak, kiedy ponoszą ją nerwy staje się opryskliwa, niegrzeczna i rzuca mięsem. Jedni twierdzą, że jest wesołkiem, a drudzy, że marudą, ale wszyscy zgodzą się z tym, że jest niesamowicie nadpobudliwa, przez co często wpada w tarapaty. Idun nienawidzi przegrywać, a kiedy już spotka ją porażka, obraża się na cały świat. Pod tą wybuchową mieszanką uczuć i emocji, kryje się kochająca kobieta, która dla najbliższych jest w stanie zrobić wszystko. Idun jest też religijną osobą, odprawiającą modły z rana i wieczora do patrona drakonów - Złotego Ojca.
Poglądy na temat zarażonych: Idun unosi brew zastanawiając się chwilę nad pytaniem. „Słyszałam, że to świństwo rozprzestrzeniło się w zastraszającym tempie. Mówi się o zarażonych wśród orków. Kto wie, jak będzie wyglądać świat, jak wszyscy się pozamieniamy? Latissia pełna pen’qzar* nie byłaby już taka piękna…” wzdryga się na wspomnienie o zarażonych. Po chwili nachyla się w Twoją stronę i dodaje szeptem „Ponoć w Bastionie przebywa kilku ludzi. Zdrowych ludzi.” kiwa głową jakby na potwierdzenie swoich słów. „Ta garstka jest warta zachodu. Myślę, że zniszczenie portalu, to jedyne rozsądne rozwiązanie.” dodaje głośniej i uśmiecha się ciepło.
Historia: Jej rodzice, brązowy smok oraz wysoka elfka, byli podróżnikami, a ona sama jest owocem ich namiętnego romansu. Już od najmłodszych lat wędrowała między miejscem zamieszkania jej ojca, a rodzimym lasem matki. W tym czasie poznała wiele istot. Z niektórym zawarła przyjaźnie, innym poprzysięgła dozgonną nienawiść. Uczono ją jak walczyć z zarażonymi, od kiedy mogła chwycić miecz i nie traciła równowagi, kiedy unosiła go do góry. Wraz z osiągnięciem pełnoletności, zaczęła pracować dla Złotego Mistrza w Gra’shur. Jest jego oczyma i uszyma oraz wykonuje odgórne polecenia rady.
Ekwipunek: długi miecz jednoręczny o rękojeści wyłożonej czarną skórą i prostym jelcu, dwa noże o różnych długościach oraz okrągła tarcza ze stali. W skórzanym plecaku trzyma trochę prowiantu, medykamenty, kilka map, kompas, kamień światła, hubkę oraz ciepłą bieliznę. Do klapy przypięty zwój mocnej, elfickiej liny z hakiem, a pod plecakiem zawieszony śpiwór i hamak.
